با لهجه بریتیش صحبت کنیم یا آمریکایی؟ کدام یک راحت تر است؟ کدام لهجه مرسوم تر است؟ تفاوت لهجه بریتیش و آمریکایی چیست؟ اینها سوالاتی هستند که بسیاری از دانشجویان و زبان آموزان دنبال پیدا کردن پاسخ آنها هستند. لهجه بریتیش، نوعی از گویش زبان انگلیسی است که در بریتانیای کبیر مورد استفاده قرار می گیرد. لهجه امریکایی در ایالات متحده صحبت می شود و تمامی لهجه های موجود در این منطقه را در بر می گیرد. این دو لهجه از نظر نوشتاری دارای تفاوت های ریزی هستند و هیچ کدام برتر از دیگری نیستند. در ادامه ضمن بررسی تفاوت لهجه بریتیش و آمریکایی، به شما می گوییم که بهتر است برای یادگیری کدام یک از این لهجه ها وقت بگذارید.
تفاوتهای لهجه بریتیش و آمریکایی
لهجه های آمریکایی و بریتیش از چند نظر با هم متفاوت هستند که عبارتند از:
1- نوشتار
تفاوت لجه بریتیش و آمریکایی بیشتر در انتهای واژگان نشان داده می شود؛ به مثال های زیر دقت کنید:
انگلیسی امریکن: Color Behavior Honor
انگلیسی بریتیش: Colour Behaviour Honour
2- تلفظ
دومین تفاوت لهجه آمریکایی و بریتیش که بیشتر هم مورد توجه قرار گرفته، تفاوت در نحوه تلفظ حروف و کلمات است. البته بیشتر لغات تلفظ مشابه دارند اما بخش های Stress دار کلمه ها متفاوت هستند. همین تفاوت ها بعضا باعث سردرگمی زبان آموزان می شود و گاها نمی توانند این لهجه ها را از هم تفکیک کنند. انتخاب این که کدام لهجه کلمات را زیباتر تلفظ می کند، بیشتر به سلیقه شخصی شما بستگی دارد.
3- معنی لغات
یکی دیگر از تفاوت های لهجه بریتیش و آمریکایی که بسیار جالب است، تفاوت در معنی لغات است. یعنی ممکن است یک کلمه واحد، در هریک از لهجه ها معنای متفاوتی داشته باشد. به مثال های زیر توجه کنید:
Cookie (American) >> Biscuit (British)
Pharmacy (American) >> Chemist’s (British)
French Fries (American) >> Chips (British)
Highway (American) >> Carriageway (British)
4- اسامی گروهی
اسامی گروه هم یکی از موارد مهمی است که باعث تفاوت لهجه برییتیش و آمریکایی شده است. در زبان انگلیسی به یک گروه از دانشجویان “class”، به اعضای یک خانوده “Family” و به گروهی از افرادی که در حال بازی فوتبال هستند “”team گفته می شود. این اسامی، اسامی گروهی نام دارند و گرامر آنها در لهجه های آمریکایی و بریتیش متفاوت است. اسامی گروهی در لهجه آمریکایی به صورت مفرد (singular) در نظر گرفته می‌شوند و همه قوانینی که برای اسامی مفرد استفاده می‌شود در مورد آنها نیز صادق است. مثلا در لهجه امریکن می گوییم ” The team is playing well” و از عبارت ” The team are playing well” استفاده نمی کنیم. اما در انگلیسی بریتیش، این نوع اسامی به صورت مفرد و جمع (plural) در نظر گرفته می‌شوند، اما نوع استفاده از آنها متفاوت است. مثلا منظور از جمله ” The team plays well” در بریتیش، این است که تیم در مجموع بازی خوبی را ارائه می دهد. اما عبارت ” The team play well” زمانی استفاده می شود که بخواهیم بگوییم اعضای تیم بازی خوبی دارند؛ یعنی تک تک اعضا خوب بازی کرده اند.
کاربرد های گرامری
آخرین تفاوت لهجه بریتیش و آمریکایی، مربوط به گرامر است. البته دستور زبان در هر دو لهجه یکپارچه است، اما تفاوت هایی هم در این زمینه وجود دارد که یکی از آنها، استفاده از Present perfect و simple past است. بریتیش ها برای بیان یک اتفاق در گذشته که به زمان حال نزدیک بوده است، از Present perfect استفاده می کنند. اما آمریکایی‌ها ترجیح می دهند از گذشته ساده استفاده کنند. همچنین بریتیش‌ها بیشتر از shall استفاده می کنند؛ در حالی که آمریکایی ها بجای shall ، عباراتی مثل will یا should را به کار می برند. شکل منفی need در لهجه بریتیش به صورت needn’t است اما یک آمریکایی از don’t need to استفاده می کند.
لهجه آمریکایی بهتر است یا بریتیش؟
همانطور که گفتیم، انتخاب بین لهجه بریتیش و آمریکایی بیشتر به سلیقه شما بستگی دارد. در مجموع می توان گفت که لهجه آمریکایی زیباتر است و ریزه کاری های بیشتری دارد. فیلم ها و محتواهای آموزش زبان انگلیسی موجود در اینترنت هم بیشتر توسط آمریکایی زبان ها ارائه شده اند. از طرفی بیشتر فیلم های پرفروش دنیا به لهجه آمریکایی هستند و اگر اهل فیلم و سریال باشید، با این لهجه بیشتر ارتباط برقرار می کنید. با این حال ممکن است پس از آشنایی با تفاوت لهجه بریتیش و آمریکایی، بیشتر جذب نوع مکالمه و نوشتار بریتانیایی ها شوید.
